Sanatsal Gelişim Sürecinde Pablo Ruiz Picasso ve Kübizm

Tarihte modern dönemin başlangıcının Fransız devrimi (1789) olduğu varsayılmaktadır. Gördükleri ile yetinmeyen sanatçılar, görmek istedikleri ve hissettikleri biçimde eserlerini tasarlayıp gerçekleştirmenin peşindedirler. Sanatçıların kendilerini dışarıdaki hayattan soyutlamaları artık neredeyse imkânsızdır. Böylelikle kendilerini anlaşılmazlıklar ve kaosun ortasında bulurlar. 20.yüzyıl sanatçıları değişen dünyaya uyum sağlarlarSanat tarihinin en büyük ve üretken sanatçılarından olan Picasso’nun sadece resim sanatında değil bunun yanı sıra seramik grafik ve heykel gibi farklı disiplinlerdeki diğer sanat alanları ile süren yaşamında eserlerinde ortaya çıkan ve ilk bakışta gözlemlenebilen karakteristik özellikler bu çalışmaların son derece canlı ve enerjik olmasıdır. Eserleri tüm dünyada büyük yankılar yapan akademik eğitiminin ardından üstün klasik yeteneklerini İspanyol tarzı ile birleştirerek mavi ve pembe dönemleri ile pekiştiren Picasso geçtiğimiz yüzyılı derinden sarsan bir sanat akımının da bir anlamda tetikleyicisi ve belki de en önemli ismi olmuştur. Bu akım neredeyse onun ismi ile anılacak olan kübizmdir. Perspektiften uzak biçimselliğin geometrik formlarda belirginleştiği düz hatların derinliği olmayan eserlerin ortaya çıktığı bu akım, hayranı olduğu Paul Cezanne’ın arkadaşı Emil Bernard’a yazdığı mektuplarda doğayı silindir küp ve koni olarak görmek gerektiğine ait sözleri ve gelecekte Kübizm anılacaktır. Picasso bu yoruma karşı ilgisini artırmış ve resimlerindeki formları bu anlamda geometriksel biçimlere sokmuştur. Picasso çalışmaları sonucunda kendine kattığı farklılıklar sayesinde sanatına açtığı yeni boyutları bünyesine katarak sanat yoluna devam etmiştir. Kendine ait gerçeklik kavramını usanmadan arayışına devam ederek durmadan çalışmış farklılıkları kendine ait yeni bir dile dönüştürerek bulduğu yeni yorumlamayla geleneksel resim anlayışını kökten değiştirmiş Kübizm’e ulaşabilmek için ise uzun bir yol kat etmiştir.