Gabriela Balicka (1867—1962), naukowiec, posłanka Narodowej Demokracji

Gabriela Balicka (z domu Iwanowska, 1867–1962), córka Antoniego Iwanowskiego i Sybilli Rosenwerth. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie podjęła studia przyrodnicze na Uniwersytecie w Genewie, gdzie poznała Zygmunta Balickiego, założyciela Związku Młodzieży Polskiej. Pobrali się w 1891 roku. Balicka ukończyła studia botaniczne i w 1893 roku uzyskała doktorat z nauk przyrodniczych. Była jedną z pierwszych Polek z wyższym wykształceniem uniwersyteckim. Do odzyskania przez Polskę niepodległości aktywnie uczestniczyła w pracy naukowej i dydaktycznej. Posłanka Stronnictwa Narodowego na Sejm Ustawodawczy (1919–1922) oraz kolejne trzy kadencje, należała do czołowych działaczek Narodowej Organizacji Kobiet. Jej działalność parlamentarna koncentrowała się głównie na kwestiach edukacji, wychowania oraz zwalczania alkoholizmu. Walczyła o prawa obywatelskie kobiet, jednak po 1935 roku wycofała się z życia politycznego. W czasie okupacji niemieckiej mieszkała w Górce Narodowej pod Krakowem. Zmarła i została pochowana na Cmentarzu Rakowickim. Balicka przełamała stereotypowe postrzeganie kobiet jako osób apolitycznych i ograniczonych do tradycyjnych ról. Od 1919 do 1935 roku była nieprzerwanie aktywna na scenie politycznej jako członkini partii konserwatywnej. Uzyskany w 1893 roku doktorat z nauk przyrodniczych oraz późniejsza działalność naukowa stanowiły znaczący sukces i wyróżniały ją na tle epoki.