Javascript must be enabled to continue!
L᾽«unilinguisme» officiel de Constantinople byzantine (VIIe-XIIe s.)
View through CrossRef
<p>Νίκος Οικονομίδης</p><p> Η επισήμως «μονόγλωσση» βυζαντινή Κωνσταντινούπολη (7ος-12ος αι.)</p><p>Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησε με το όνειρο ενός δίγλωσσου κράτους, όπου τα Ελληνικά και τα Λατινικά θα χρησιμοποιούνταν εξίσου. Στις ανατολικές επαρχίες, όμως, η χρήση των Λατινικών υποχώρησε γρήγορα. Ωστόσο, όπως τεκμαίρεται από τις σφραγίδες, τα έγγραφα και κείμενα, όπως τα Θαύματα του αγίου Δημητρίου, σε ορισμένες περιοχές των Βαλκανίων και, βέβαια, στην Ιταλία, η χρήση δυο γλωσσών διατηρήθηκε. Στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα από τη διπλωματία ως ένα είδος lingua franca.</p><p>Οι Βυζαντινοί δεν φαίνεται να προσπάθησαν να μάθουν ξένες γλώσσες. Οι μεταφραστές προέρχονται από την περιφέρεια, από περιοχές δίγλωσσες, όπου η δεύτερη γλώσσα μαθαινόταν στο δρόμο. Οι ελληνόγλωσσοι κάτοικοι του κέντρου θεωρούσαν ότι οι άλλοι όφειλαν να γνωρίζουν την επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, δηλαδή τα Ελληνικά, εφόσον έρχονταν σ' αυτήν. Τούτο ίσχυε και για τους ξένους μισθοφόρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δικούς τους διερμηνείς, κυρίως μετά τη δημιουργία ταγμάτων που περιελάμβαναν στρατιώτες με κοινή εθνική προέλευση. Οι διερμηνείς της αυτοκρατορικής διοίκησης, που δρούσαν ενίοτε και ως κατάσκοποι, προέρχονταν συχνά από ξένες εθνότητες. Από τον 12ο αιώνα και εξής, οπότε η Κωνσταντινούπολη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, οι ερμηνευταί της αυλής και της αυτοκρατορικής γραμματείας παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο.</p><p>Οι Βυζαντινοί λόγιοι, ζώντας σε ένα είδος μεγαλοπρεπούς απομόνωσης, ενδιαφέρονταν κυρίως για της μορφές της ελληνικής γλώσσας του παρελθόντος. Τα «αττικίζοντα» ελληνικά ήταν η γλώσσα των μορφωμένων και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων και αυτά τους ξεχώριζαν από τους λοιπούς. Επειδή, όμως, η «γλώσσα» αυτή δεν ήταν απόλυτα κατανοητή, ο όρος ερμηνευτής κατέληξε να δηλώνει τον δάσκαλο.</p><p>Χωρίς να εγκαταλείψει την ελληνική γλώσσα, ο μορφωμένος Βυζαντινός γινόταν «πολύγλωσσος» για να υπηρετήσει κοινωνικές; φιλοδοξίες και όχι πρακτικές ανάγκες.</p><p> </p>
Title: L᾽«unilinguisme» officiel de Constantinople byzantine (VIIe-XIIe s.)
Description:
<p>Νίκος Οικονομίδης</p><p> Η επισήμως «μονόγλωσση» βυζαντινή Κωνσταντινούπολη (7ος-12ος αι.
)</p><p>Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησε με το όνειρο ενός δίγλωσσου κράτους, όπου τα Ελληνικά και τα Λατινικά θα χρησιμοποιούνταν εξίσου.
Στις ανατολικές επαρχίες, όμως, η χρήση των Λατινικών υποχώρησε γρήγορα.
Ωστόσο, όπως τεκμαίρεται από τις σφραγίδες, τα έγγραφα και κείμενα, όπως τα Θαύματα του αγίου Δημητρίου, σε ορισμένες περιοχές των Βαλκανίων και, βέβαια, στην Ιταλία, η χρήση δυο γλωσσών διατηρήθηκε.
Στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα από τη διπλωματία ως ένα είδος lingua franca.
</p><p>Οι Βυζαντινοί δεν φαίνεται να προσπάθησαν να μάθουν ξένες γλώσσες.
Οι μεταφραστές προέρχονται από την περιφέρεια, από περιοχές δίγλωσσες, όπου η δεύτερη γλώσσα μαθαινόταν στο δρόμο.
Οι ελληνόγλωσσοι κάτοικοι του κέντρου θεωρούσαν ότι οι άλλοι όφειλαν να γνωρίζουν την επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, δηλαδή τα Ελληνικά, εφόσον έρχονταν σ' αυτήν.
Τούτο ίσχυε και για τους ξένους μισθοφόρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δικούς τους διερμηνείς, κυρίως μετά τη δημιουργία ταγμάτων που περιελάμβαναν στρατιώτες με κοινή εθνική προέλευση.
Οι διερμηνείς της αυτοκρατορικής διοίκησης, που δρούσαν ενίοτε και ως κατάσκοποι, προέρχονταν συχνά από ξένες εθνότητες.
Από τον 12ο αιώνα και εξής, οπότε η Κωνσταντινούπολη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, οι ερμηνευταί της αυλής και της αυτοκρατορικής γραμματείας παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο.
</p><p>Οι Βυζαντινοί λόγιοι, ζώντας σε ένα είδος μεγαλοπρεπούς απομόνωσης, ενδιαφέρονταν κυρίως για της μορφές της ελληνικής γλώσσας του παρελθόντος.
Τα «αττικίζοντα» ελληνικά ήταν η γλώσσα των μορφωμένων και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων και αυτά τους ξεχώριζαν από τους λοιπούς.
Επειδή, όμως, η «γλώσσα» αυτή δεν ήταν απόλυτα κατανοητή, ο όρος ερμηνευτής κατέληξε να δηλώνει τον δάσκαλο.
</p><p>Χωρίς να εγκαταλείψει την ελληνική γλώσσα, ο μορφωμένος Βυζαντινός γινόταν «πολύγλωσσος» για να υπηρετήσει κοινωνικές; φιλοδοξίες και όχι πρακτικές ανάγκες.
</p><p> </p>.
Related Results
Physician and miracle worker. The cult of Saint Sampson the Xenodochos and his images in eastern Orthodox medieval painting
Physician and miracle worker. The cult of Saint Sampson the Xenodochos and his images in eastern Orthodox medieval painting
Saint Sampson, whose feast is celebrated on June 27, was depicted among holy
physicians. However, his images were not frequent. He was usually
accompanied with Saint Mokios (...
Gurdjieff in Constantinople
Gurdjieff in Constantinople
Abstract
George Gurdjieff (1866–1949) and his students’ stay in Constantinople in 1920–1921 remains a blank spot in the movement’s history. Very few records relating to this pe...
Constantinople as 'New Rome'
Constantinople as 'New Rome'
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:DocumentProperties> <o:Revision>0</o:Revision> <o:TotalTime>0</o:TotalTime> <o:Pages>1</o:Pages> &...
A Factory of Magnificence: Themistius, Thucydides, and Constantinople
A Factory of Magnificence: Themistius, Thucydides, and Constantinople
In Themistius’orations there are many clear and direct references to the Greek literature of the 5th and 4th centuries BCE. However, there are also more subtle references to these ...
Tsar Alexey Mikhailovich’s Constantinople Barmy Revisited
Tsar Alexey Mikhailovich’s Constantinople Barmy Revisited
In 1662, the Greek merchant Ivan Yuryev Repetas delivered to Moscow the barmy (regalia collar) (diadem) made in Constantinople on special request from Tsar Alexey Mikhailovich. Thi...
Tuning the pen: poetry writing and patronage networks around the end of the Byzantine empire
Tuning the pen: poetry writing and patronage networks around the end of the Byzantine empire
The Ottoman conquest of Constantinople not only destroyed the Byzantine Empire as a political entity but caused the collapse of patronage networks vital to all aspects of Byzantine...
Reassessing a Late Byzantine masterpiece: the Deesis mosaic in the Hagia Sophia of Constantinople
Reassessing a Late Byzantine masterpiece: the Deesis mosaic in the Hagia Sophia of Constantinople
After the recapture of Constantinople (1261) artistic production in Byzantium experienced a recovery. In the capital of Byzantium itself this period is marked by the mosaic panel o...
The Serpent Column and the talismanic ecologies of Byzantine Constantinople
The Serpent Column and the talismanic ecologies of Byzantine Constantinople
This study examines how the Serpent Column in Constantinople came to be recognized as a talisman against snakes and snakebites in the 1390s. It first gives a working definition of ...